“Hé! Ik wil even zeggen dat je echt interessante content maakt. Heb je een blog? Ik lees echt graag meer over je denkwijze, je perspectief en meer!” Een DM die ik een paar dagen geleden van een Instagram-volger kreeg. Alhoewel mijn laatste artikel van 3 maanden terug is, is schrijven niet iets wat ik nog regelmatig deed. Because, well, life.

Momenteel ben ik zelfs zo druk, dat ik op de zondag een stukje aan het tikken ben, terwijl ik niet meer weet wat ik deze week allemaal gedaan heb.

Ja, mijn nagel brak, de avond voordat ik voor het eerst naar de pedicure zou. Ik kreeg een uitgebreid pakket van Paula’s Choice om van mijn glimmende voorhoofd af te komen. En ik was het aantal stappen in mijn nieuwe routine de eerste avond al zat. Maarja, sinds mijn 25ste heeft mijn lichaam een nieuwe manier van doen en moet ik er ineens serieus mee omgaan. Reinigen, exfolieren, hydraten en sun-protecten it is.

Black art bewonderen

Op mijn mamadag ging ik met Jaden, zijn Turkse tweelingbroer en zijn mama naar Kunsthal KAde in Amersfoort. Wij zouden in februari al naar de voorstelling Tell Me Your Story, maar corona gooide roet in het eten. Nog nooit eerder zag ik zoveel werk van zwarte kunstenaars (50!). Kunsthal KAde noemt het zelf “de visueel overweldigende rijkdom van de zwarte cultuur” en daar is niets aan gelogen. 140 werken en nog vond ik het niet genoeg. Maar waar zijn alle zwarte kunstenaars uit Nederland, vroeg ik me af.

Hoe staat het met de zaken?

Let’s talk business. Het gaat sinds ik de anti-racisme webinar heb bedacht zo ontzettend goed. De aanvragen blijven binnenstromen. Deze week alleen al een gesprek met de ABN Amro over de overeenkomst voor mijn werk tijdens hun diversity week. JAN Magazine die mij als expert vroeg een artikel te schrijven over anti-racistisch opvoeden.

Ik heb zelfs zoveel ruimte, dat ik een organisatie adviseerde om niet mij, maar een witte mannelijke trainer de anti-racisme workshop te laten geven. Uiteindelijk wilde ze toch juist mij hebben.

Ook noemenswaardig is de man die mij vroeg om woensdag 15 juli bij zijn bedrijfs-bbq aan te haken. De dag afsluiten met een anti-racisme masterclass. Uiteindelijk haakte hij af bij mijn prijs. Althans, hij reageerde niet meer. Dit is de prijs die overigens overduidelijk op mijn website staat en de prijs waar ik hem bij zijn eerste mail naar heb verwezen. Na over en weer mailen over de inhoud van de masterclass en het tijdstip, was dit de laatste mail die ik van hem kreeg:

Ah ok, maar dat is 2300 euro voor een uur?

Wat kost een spreker?

Gelukkig zijn er mensen zoals Sydney Brouwer die de kosten van een spreker keurig uiteenzetten. “Het feit dat een spreker in c.a. 60 minuten aan jouw vraag kan voldoen, is een kunst. Die kunst vereist heel veel voorwerk en dat voorwerk zit in de tarieven verwerkt.” Duidelijker kan het niet, toch?

De pay gap tussen sprekers

Maar – woke as I am – gaat mijn brein toch nog even door, want als er een pay gap is waarbij mannen meer betaald krijgen dan vrouwen. En dat niet een probleem is van vrouwen die niet weten te onderhandelen, maar mannen die hen het gevraagde salaris gewoon niet toekennen, is dit ook een issue bij sprekers?

Dus vroeg ik via LinkedIn of de sprekers zonder management zich even bij me konden melden. De resultaten zie je deze week terug op Instagram. Follow me.

2 Comments

  1. Michelle Fatima 13 juli 2020 at 10:09 - Reply

    Ben heel benieuwd naar je volgende column. Sprak net nog met mijn zoon over dat vrouwen nog steeds minder verdienen.

    • Chanellodik 13 juli 2020 at 10:28 - Reply

      Ja, de vraag is dus of dit hier ook het geval is.

Leave A Comment