Na mijn reactie op de column van Nadia Ezzeroili ging het rellen op Twitter nog even door. In de eerste instantie dacht ik eraan om zelf ook een opinie-artikel te schrijven en naar de Volkskrant te sturen. Maar wat levert dat mij op, dacht ik. Terwijl Nadia betaald krijgt voor haar stuk, kreeg ik vooral haar trollowers op mijn dak. Trollowers die geen interesse hebben in de inhoud van mijn mening, maar vooral willen trollen.

Mijn eigen Instagram volgers daarentegen, hebben die interesse wel. En zelf heb ik ook de behoefte om er dieper op in te gaan. Daar leent Instagram zich niet zo goed voor. En mijn Stories zullen op den duur ook verdwijnen.

In mijn artikel zet ik op een rij waarom ik het wél met Nadia eens ben en waarom niet. Als je me op Instagram volgt, ken je een aantal standpunten al. Maar wees gerust, er staat ook nieuwe informatie bij.

Instagram is voor poseurs en dociele volgers

Waar het volgens Ezzeroili ten eerste misgaat, is het platform waarop het feminisme wordt uitgevoerd. Instagram is een platform voor “poseurs en dociele volgers”. Nu kan ik begrijpen dat je met 141 volgers die waarschijnlijk vooral uit familie en vrienden bestaan, zo een gedachte hebt over Instagram.

Instagram draait in de eerste instantie zeker om beeld. Ook ik heb een regel dat ik om en om een foto van mezelf post, omdat die het beter doen in het algoritme. 40 % beter zelfs, blijkt uit onderzoek. De caption is where the magic happens. En met magic bedoel ik het daadwerkelijk bewegen van mensen. Als je de juiste accounts volgt, zie je dat de volgers verre van dociel zijn. In mijn Stories laat ik met regelmaat zien welke discussies ik met volgers voer in de DM’s. Yes, ik ben een van de juiste accounts om te volgen.

Daarnaast is het bewezen dat online en offline activisme hand-in-hand samengaan. Om offline een groter effect te krijgen, wordt online ingezet. Vooral social media! Hier zijn verschillende voorbeelden van. #MeToo nu wellicht de grootste?

Onnavolgbare lulpraat over diversiteit in vrouwenlichamen is niet feministisch

Ik hoop dat iedereen het hiermee eens is. Bijna alle influencers die ik ken, hebben deze fout wel eens gemaakt. Een samenwerking aangaan met een bedrijf onder het mom van empowerment, terwijl het bedrijf eigenlijk helemaal niet zo empowering is voor vrouwen.
Wokewashing is real. En alhoewel ik snap dat je als influencer ook gewoon geld moet verdienen, vind ik dat je als feminist de plicht hebt om te checken wat het bedrijf in kwestie daadwerkelijk doet om de positie van alle vrouwen waarmee ze te maken hebben te verbeteren. Dus ook de onderbetaalde vrouwen in fabrieken waar ze hun producten goedkoop laten maken.
Tip: ga in een dergelijk geval de samenwerking niet aan.

Als je voldoet aan de vrouwenstandaard, ben je geen feminist

Ik wil hier eigenlijk niet te veel aandacht aan besteden, want ik dacht oprecht dat we het je-moet-je-okselharen-laten-staan-en-geen-make-up-gebruiken-als-je-een-feminist-bent-stadium allang gepasseerd waren. Feminisme betekent toch dat wij als vrouwen zelf mogen kiezen wat we willen in ons leven en daarbij dezelfde kansen en mogelijkheden hebben als mannen?

Daar staat tegenover dat een samenwerking met een bedrijf dat zulke standaarden promoot als dé standaard echt niet feministisch is. Maar samenwerkingen met het thema feminisme zijn sowieso risky, zoals in de vorige alinea benoemd.

Verdienen aan feminisme is slecht

Waarom zou iemand die voor de krant schrijft over feminisme wel betaald mogen worden en iemand die dat bijna dagelijks op Instagram doet, niet? Waarom zou men – als zij hun kennis en ervaringen al gratis op Instagram delen, ook gratis lezingen moeten geven? Zelfs het Kennisplatform Integratie & Samenleving zegt dat het delen van discriminerende ervaringen een baan zou moeten zijn.

Maar wat als het verdienmodel ineens boven het feministische gedrag lijkt komen te staan? Wat als je niet meer denkt aan de positie van andere vrouwen, maar alleen aan die van jezelf?

Lever de centen dan maar in, zeg ik.

Leave A Comment