In mijn puberjaren ging ik – vrijwillig – elke week naar de kerk. De evangelische broedergemeente. Nog geen week geleden lag er een Bijbel op mijn eettafel, waaruit ik een prachtige christelijke tekst citeerde. Gisteren begon ik aan de ramadan, een islamitisch (vasten)maand. Dit terwijl ik geen moslim ben en ook niet van plan ben me te bekeren. Waarom dan wel?

 Wat is Ramadan

Ramadan is een maand waarin moslims zich tussen de dageraad (ruim vóór zonsopgang) en zonsondergang onthouden van eten, drinken, roken en seks. Daarnaast zijn ook liegen, kwaadspreken en vloeken tijdens de ramadan extra erg. Volgens de islam is Ramadan een maand van tolerantie, liefdadigheid, verbroedering en bezinning, waarin mensen extra verdraagzaam, toeschietelijk en vrijgevig zijn en waarin de eenheid en samenhorigheid van de mensheid centraal staan.

Vasten leert de mens zich aan zichzelf te bedwingen. Ook kan het eigenschappen aanleren als discipline, uithoudingsvermogen en vooral zelfbeheersing, en leert het de mens de baas te zijn over begeerten en lusten. Verder zou vasten het inlevingsvermogen in de armen versterken en het respect in de medemens en God vergroten. Elke dag dat men vast, wordt als een overwinning gezien (Wikipedia.nl/Ramadan).

Andere culturen leren kennen

Mijn deelname aan de ramadan heeft twee redenen:

Ten eerste vind ik het belangrijk om me als communicatiedeskundige in te kunnen leven in andere culturen, interculturele communicatie. De tolerantie in Nederland wordt steeds MINDER, MINDER, MINDER! Ik wil me hiervan distantiëren en gebruik de zes stappen van interculturele sensiviteit (Nunez, 2007) om dit te doen.

De eerste drie hiervan zijn etnocentrisch: je beschouwt je eigen cultuur als middelpunt van de werkelijkheid.

  1. Ontkenning: je leeft in je eigen wereld en denkt dat cultuurverschillen niet bestaan.
  2. Weerstand: je ziet andere culturen als minderwaardig.
  3. Minimalisering: je gelooft in universele normen en waarden, maar kan oppervlakkige cultuurverschillen wel zien.

De laatste drie fasen zijn etnorelatief: je plaatst je eigen cultuur binnen de context van andere culturen.

  1. Aanvaarding: Je erkent en waardeert culturele verschillen.
  2. Aanpassing: Je kan je mentaal verplaatsen in het waarden- en normensysteem van een andere cultuur.
  3. Wederzijdse integratie: Je bent in staat meerdere referentiekaders te gebruiken om cultuur te evalueren.

Ik geloof graag dat ik de eerste vijf stappen al heb doorlopen. Door mee te doen aan de Ramadan, en in de schoenen te gaan staan van een moslim, wil ik mezelf in staat brengen hun referentiekader te gebruiken. Inleven door meeleven.

Ten tweede heb ik ook mijn eigen doelstellingen: discipline, uithoudingsvermogen en niet toegeven aan verlangens.

Ramadan tijden

Wat betekent dit in de praktijk voor mij als niet-moslim? Ik bid niet, maar gebruik de vijf gebedstijden om op mezelf te reflecteren. Wat wil ik bereiken? Wat zijn mijn zwakheden? Hoe kan ik deze zwaktes veranderen in kansen (SWOT-analyse)? Ben ik nog op het juiste pad? Aan de on-christelijke tijden kan ik merken dat dit echt een andere religie is:

  • Rond 3:25 u is de Fajr, ruim voor deze tijd moet ik al gegeten hebben;
  • rond 05:21 u begint de SHoeroeq, dan is de zonsopgang maar is het vasten  dus al begonnen;
  • rond 13:44 u begint DHuhr;
  • rond 18:08 u is het tijd voor ASr;
  • rond 22:08 u breek je het vasten. Hierna is het tijd voor de MaGHrib;
  • en nog voor het slapen gaan , is om 23:38 u de ISHaa.

Naast de vijf reflectiemomenten en natuurlijk het vasten, drink ik de hele maand geen alcohol. Daar gaat m’n één glas per dag mag. Mijn dagelijkse glas gezonde, rode wijn maakt plaats voor … niks.

Ik mag niet vloeken of kwaadspreken en ook niet liegen. Dus geen leugentjes om (eigen) bestwil, niet meer gillen dat de “pestpleuris zal uitbreken”, wanneer iets niet gaat zoals ik hoop. Of God’s kolere wanneer ik mijn kleine teen aan de tafelpoot stoot.

Deze maand zal ik me voorbeeldig gedragen zoals een echte moslim dat betaamt. Ik zal mezelf leren beheersen en niet toegeven aan verlangens. Hierdoor bouw ik de zelfdiscipline op die ik al zoveel jaar probeer te krijgen. Insh’Allah (met de wil van Allah) – en een beetje met de wil van mezelf – zal het lukken.

Ramadan Mubarak voor allen die meedoen aan deze mooie maand.

Mijn eerste Ramadan ervaring

Ramadan 2014, you’ve been good to me.

Een maand waarin ik ‘on my best behaviour’ was. Een maand waarin ik met wilskracht ervoor zorgde dat ik niet toegaf aan mijn verlangens: tussen de dageraad en zonsondergang niet eten of drinken. De hele maand geen alcohol of omgang.

Zonder al deze afleidingen – en met 6 reflectiemomentjes op een dag – kon ik de beste versie van mezelf zijn; een aardige, niet-vloekende, niet-roddelende, niet-veroordelende Chan.

Een vrouw die zichzelf waardeert en dat van anderen eist.

Een vrouw die al het negatieve omdraait in positiviteit en hierdoor alleen positieve dingen op haar pad toelaat. And believe me, er gingen deuren open.

“Never have I dealt with anything more difficult than my own soul.”

Zonder steun van vrienden, familie en zelfs kennissen had ik het niet gered.

Zij toonden oprechte interesse in mijn ramadan en hadden begrip wanneer ik niet kon eten op feestjes of op een herdenking.

Bijdrage ivm coronacrisis

Als zzp’er heeft de crisis ook effect op mijn portemonnee. Dit is een oud artikel, dat al tijden openbaar staat. De meeste artikels die ik nu schrijf, zijn alleen te lezen als je betaalt.

Alsnog wil ik je vragen via deze link een donatie te doen, als je het kan missen. Het is een open Tikkie link, waar je zelf het bedrag kan bepalen. Voor mijn andere artikels ontvang ik donaties vanaf €1.

Chanel Lodik

3 Comments

  1. Lea 30 juni 2014 at 16:19 - Reply

    Toemaar! Succes mooie achterliggende gedachte.

  2. Chahrazad 31 juli 2014 at 20:11 - Reply

    Wat leuk dat je hebt meegedaan. En? Hoe heb je het ervaren?

    • chanellodik 31 juli 2014 at 21:34 - Reply

      Ik copy paste het even van mijn Facebook:

      Ramadan 2014, you’ve been good to me.

      Een maand waarin ik ‘on my best behaviour’ was. Een maand waarin ik met wilskracht ervoor zorgde dat ik niet toegaf aan mijn verlangens: tussen de dageraad en zonsondergang niet eten of drinken. De hele maand geen alcohol of omgang.

      Zonder al deze afleidingen – en met 6 reflectiemomentjes op een dag – kon ik de beste versie van mezelf zijn; een aardige, niet-vloekende, niet-roddelende, niet-veroordelende Chan.

      Een vrouw die zichzelf waardeert en dat van anderen eist.

      Een vrouw die al het negatieve omdraait in positiviteit en hierdoor alleen positieve dingen op haar pad toelaat. And believe me, er gingen deuren open.

      “Never have I dealt with anything more difficult than my own soul.”

      Zonder steun van vrienden, familie en zelfs kennissen had ik het niet gered.

      Zij toonden oprechte interesse in mijn ramadan en hadden begrip wanneer ik niet kon eten op feestjes of op een herdenking.

Leave A Comment