2014. We leven in het digitale tijdperk. Digitalisering zorgt voor vernieuwing, verbetering maar vooral voor versnelling. Een trend op macro-niveau: de hele maatschappij doet dus mee. Is er ook een keerzijde?

Leven zonder postzegels

Alles gaat snel. Het internet zorgt ervoor dat we binnen enkele seconden een mail kunnen versturen. Binnen enkele seconden hebben wij ook een reactie terug.

Vroeger verstuurde je een brief. De post werd alleen doordeweeks bezorgd, dus daar gingen enkele werkdagen overheen.
Die brief moest op de juiste afdeling terechtkomen en zij moesten een inhoudelijke reactie geven. Deze brief ging dan weer met de postbode mee terug en binnen twee of drie dagen had je een reactie.

Digitalisering zorgt ervoor dat dit veel sneller kan. Met nadruk op kan, want onnodig veel bedrijven hebben een reactietermijn van 10 werkdagen.

– xoxo

Anno 2014 is ook ons sociale leven verdigitaliseerd. Social media is niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven.

Ik ben een social media wispeltuur. Soms ben ik er wel, vaak ben ik er niet. Continu worstel ik met privacy-issues, maar inmiddels ben ik erachter dat privacy niet meer bestaat. Ooit was ik zeer fanatiek op Twitter en Facebook. Maar een week voor mijn verjaardag verdween mijn account als sneeuw voor de zon. Hier zijn meerdere redenen voor:

  • Als je zonder Facebook-notificatie niet weet dat ik jarig ben, wil ik je felicitatie niet;
  • als je door de prikbord-berichten van anderen weet dat ik jarig ben, mot ik je felicitatie niet;
  • als je me niet persoonlijk of via de telefoon kan feliciteren hoef ik je felicitatie niet.

Facebook-felicitaties zijn onpersoonlijk en tegenwoordig zelfs onvrijwillig: Pieter Jan is jarig, feliciteer hem. Facebook heeft het voor het zeggen. Ze kunnen net zo goed automatische felicitaties aanmaken, zo onpersoonlijk vind ik het. Natuurlijk deelt niet iedereen dit gevoel. Er zijn zat mensen die een kick krijgen van likes en berichten.

Een cyber hug

Ik ben een eigenaardig persoon, dus de kans is groot dat ik één van de weinigen ben die iets tegen Facebook-felicitaties heeft. Wel denk ik dat men het eens is met de volgende keerzijde van digitalisering: condoleances via social media.

Gecondoleerd. Sterkte in deze moeilijke tijden. Ik denk aan je.

En ze gaan verder met liken. Dat ik denk aan je duurt even lang als het oplezen ervan: nog geen 10 seconden. In moeilijke tijden, in tijden waarin men een dierbare is verloren, heb je de steun van familie en vrienden nodig. Een knuffel, een schouder om op te huilen, een gezicht om tegen aan te praten, een mens! Zelfs een telefoontje geeft je kracht. Het feit dat iemand een paar minuten de tijd neemt om jou een hart onder de riem te steken. Het feit dat iemand jouw verdriet belangrijk genoeg vindt om alles even on hold te zetten en er voor jou te zijn.

Met de digitalisering is er een stukje menselijkheid verdwenen. We sms’en, WhatsAppen en mailen dagelijks.

Wanneer heb jij voor het laatst een kaartje of een handgeschreven brief ontvangen?

Chanel Lodik

2 Comments

  1. Chanice 29 mei 2014 at 00:20 - Reply

    Jeetje, wanneer je het zo leest schaam je je echt. Ik doe ook alles via social media. Maar ik ga erop letten!

  2. Lea 29 mei 2014 at 08:11 - Reply

    Lieve Chanelva, weer prachtig geschreven ik deel jouw mening en bedankt voor de afgelopen dagen. Ook al was via een van nieuwste vorm van communiceren je had het ook NIET kunnen doen. Soso Lobi van ons

Leave A Comment