“Weet je wat ik nou echt een gat in de markt vind,” zeg ik terwijl mijn zus en ik startup ideeën aan het uitwisselen zijn: “Een zorgverzekeringsadviseur. Ik wil zo graag overstappen, maar heb er de kracht niet voor om al die polissen uit te pluizen.”

Het einde van 2014 is in zicht. De zorgverzekeraars hebben het hele jaar ons geld kunnen innen. Dit gebruiken ze tegenwoordig niet meer voor bonussen, maar wel voor leaseauto’s van €3000,- per maand voor hun toppers. Waar ze ons geld ook voor gebruiken: dure reclamecampagnes met hoge mediadruk om ons over te halen om over te stappen.

Terwijl de zorgverzekeraars verschillende USP’s gebruiken om klanten te werven, gaat het voor veel klanten slechts om één ding: een lage premie. Deze klanten gebruiken vergelijkingssites om de goedkoopste zorgverzekeraar te vinden. Nu blijkt dat deze sites de zorgverzekeraars die het meest betalen in de top 3 plaatsen. Zo denken we dat ze goedkoop zijn, terwijl dat niet altijd zo is. Fijn!

 

Vanaf mijn geboorte ben ik al een trouwe klant van Agis. Achttien jaar lang betaalde mijn moeder de premie. De afgelopen negen jaar deed ik het zelf. Tot een paar jaar geleden had ik geen reden om over te stappen. In 2012 begon de penarie.

Mijn zorgtoeslag liet ik rechtstreeks overmaken naar Agis, want de zorgtoeslag is bedoeld voor de zorgverzekering. Uit het niets kon de debiteurenafdeling de bedragen niet meer vinden. De emailcorrespondentie die hierop volgde, verliep op z’n zachtst gezegd niet al te soepel. Op de afdeling doen ze niet aan begrijpend lezen, dus kreeg ik geen inhoudelijke-, maar geautomatiseerde reacties. Ook bleven de medewerkers mij tutoyeren, nadat ik had aangegeven daar niet van gediend te zijn. En dan al helemaal niet door medewerkers van een zakelijke instantie. Aan het eind van het jaar kon ik geen goedkopere zorgverzekering vinden, dus bleef ik. (Want arme student.)

In 2013 had ik nog minder aan Agis. Sinds dat jaar vergoeden zij de behandeling van mijn huidziekte niet meer. Deze behandeling was toen de enige manier waarop ik gebruikmaakte van mijn zorgverzekering. Zonder deze vergoeding had ik niks aan die verzekering, dus dan maar even overstappen.

Wat in mijn hoofd een snelle keuze was, bleek in de praktijk een stuk moeilijker uit te voeren. Er zijn 56 zorgverzekeraars in Nederland. Zij hebben tot medio november om de kosten van hun premie bekend te maken. Indien men wil overstappen, moet dat vóór 31 december gedaan zijn. De gemiddelde reactietijd op emails is 5 tot 10 werkdagen. Wachten op een reactie voordat ik een andere zorgverzekeraar zou benaderen, was dus letterlijk niet te doen.

Toch begon ik vol goede moed aan mijn zoektocht naar ‘dé beste verzekeraar voor Chanel’. Na vijf 0900-nummers gebeld te hebben en elke keer opnieuw te moeten uitleggen wat mijn ziekte inhoudt en waarom botox in mijn geval níet cosmetisch is, was ik al bijna evenveel geld kwijt als één maand premie. Ik gaf het op en heb het hele jaar moeten leven zonder behandeld te worden voor mijn ziekte.

Dit jaar doe ik het anders. Ik neem geen contact op met verzekeraars, maar vraag de verzekeraars contact op te nemen met mij.

Zorgverzekeraar gezocht. En dan het liefst één die:

  • Botuline-toxine injecties ter behandeling van hyperhidrosis vergoedt (het liefst in het AMC);
  • Ten minste één bril per jaar vergoedt;
  • Ook bij alleenstaande vrouwen behandelingen om zwanger te worden vergoedt;
  • En als het nog even kan, beleefde medewerkers – die niet zelf besluiten te tutoyeren – heeft.

Bent u de zorgverzekeraar die aan deze eisen voldoet? En bent u op zoek naar een nieuwe, trouwe klant?

Meld je dan aan via chanellodik@gmail.com.

Leave A Comment